از وقتی اینترنت به اصطلاح وارد وب ۲ شد و شبکههای اجتماعی و فیدریدرها محبوبیت زیادی پیدا کردن کمکم شاهد مشکل جدی و جدیدی هستیم با عنوان فیسبوک نویسی و گودر نویسی یعنی انتشار اخبار و مطالب در گوگل ریدر و فیسبوک!
نویسنده به امید اینکه مطلبی که مینویسه سریعتر مورد توجه دوستان و اطرافیانش قرار خواهد گرفت میاد به صورت نوت در گوگل ریدر یا فیسبوک مطلبش رو منتشر میکنه اما متوجه این نیست که این مطلب به سرعت تبدیل به یک مطلب مرده خواهد شد! چرا ؟ چون نوتهای گوگل ریدر و فیسبوک آرشیو درستی ندارند و اغلب در سرچ گوگل ایندکس نخواهند شد. یعنی با جستجو نمیشه به این مطالب دسترسی پیدا کرد و حیف اینکه خیلی از این مطالب مفید هستن و وجودش برای وب فارسی لازم
در واقع این فرهنگ جا نیافتاده که شبکههای اجتماعی و فید ریدرها در اصل باید مطالبی که ما مینویسیم رو با دوستانمون به اشتراک بگذراند نه اینکه وسیلهای برای انتشار مطالب ما باشند!
به نظرم یکی از دلایل دیگهای که باعث این رفتار شده نزول وبلاگ نویسی هست. چند سالی هست که مینالیم از اینکه وبلاگهای فارسی خوب در حال کم شدن هستن و شبکههای اجتماعی باعث کاهش تولید محتوی شدهاند و حالا نتیجه این موضوع رو داریم به این صورت میبینیم. میل به تولید محتوی همچنان وجود داره اما نویسنده تو مسیر اشتباهی افتاده و فراموش کرده نفس نوشتن مخصوص وبلاگ هست. توییتر و فیسبوک و امثالهم هیچ وقت با این شعار که مطالب خود را اینجا منتشر کنید کارشون رو شروع نکردن بلکه از ابتدا با هدف اینکه محلی برای به اشتراک گذاری باشند شروع به فعالیت کردن
در سالهای اخیر همایشهای وبلاگ نویسی زیادی برگزار شده ولی هیچ وقت از این بعد به مسئله نگاه نشده و تفاوت وبلاگ نویسی و اشتراک گذاری مطلب برای نویسندهها شرح داده نشده. شاید نویسندهها هنوز به اهمیت ثبت مطالب در موتورهای جستجو و قابل دسترس بودن آنها از این طریق واقف نیستن
فرهنگ سازی برای این مسئله از من و شما شروع میشه، از همین وبلاگهامون! اگر در بین دوستان خودمون کسی رو میشناسیم که قلم خوبی داره ولی مطالبش رو در شبکههای اجتماعی منتشر میکنه خیلی راحت میشه این نکتهها رو براش شرح داد و خیلی دوستانه راهنماییش کرد. انتظار نداشته باشیم که دولت یا نهاد خاصی این فرهنگ رو ایجاد کنه. این خودمون هستیم که باید به خودمون کمک کنیم.
کافیه به آیتمهای به اشتراک گذاشته شده تو گوگل ریدر یا فیسبوک خودتون یه نگاهی بندازید. مطمئن هستم موارد خیلی زیادی پیدا میکنید که مطالب خوب و مفید و حساسی هستن اما هیچ راهی برای لینک دادن به این مطالب خارج از این محیطها نیست! این واقعا مشکل بزرگی هست. چه اشکالی داره اگر هرجا همچین مطالبی دیدیم با یک کامنت یا یک پیغام خصوصی به اون نویسنده بگیم که دوست عزیز اگر برای مطلبی که مینویسی ارزش قائل هستی اونو جایی بنویس که نه تنها برای زمان حال بلکه در آینده هم با یک جستجوی ساده قابل دسترس باشه
خیلی خوب خواهد شد اگر وبلاگهای پربازدید و پرمخاطب هم این نکته رو به مخاطبانشون گوشزد کنن تا کمکم این فرهنگ ایجاد بشه که شبکههای اجتماعی محلی برای انتشار مطالب نیست بلکه برای به اشتراک گذاری مطالب هست.
بد جور موافقم :)
چیزی که در نظر نگرفتین وجه مثبت همین نداشتن آرشیوه.
آدمهای کمی رو ندیدم که تو گودر مینویسن چون آرشیو نداره و نمیشه به گذشتهاش برگشت. و این آدمها همون آدمهایی ئن که زمانی هم که وبلاگ بود هر دو سه سال یک بار آرشیوشون رو پاک میکردن
مگه داشتن آرشیو ایراد داره ؟
اتفاقا داشتن آرشیو هم برای وبلاگ خوبه ، هم صاحب وبلاگ و هم خواننده !
آرشیو ، زندگی یک وبلاگ هست ، با پاک کردنش یعنی کشتن یک وبلاگ .
درسته حق باش شماست هرکسی حق داره تصمیم بگیره مطالبش آرشیوی نداشته باشه ولی من روی صحبتام با کسایی هست که از روی ناآگاهی جایی مینویسن که آرشیوی براش نیست
سلام
خسته نباشید .
الان که این کامنت رو میذارم گودر دود شده و رفته هوا .
من یه زمانی خودم وبلاگ مینوشتم … عاشقش بودم و عاشق نوشتن . اما حالا وبلاگ ندارم پاکش کردم .از هزار تا نوشته ام دو تا توی ریدر میذاشتم باقی بایگانی میشد .
اینها خیلی بده اما کاری نمیشه کرد
وبلاگ نویسی از وقتی که جناب فیل-تر چی پاشو روی دم وبلاگ ها گذاشت کمرنگ شد.
میشه گفت درصد زیادی از کاربرا وی- پی – ان دارند یا یک فیل هوا کن اما چیزی رو به عقب برنمیگردونه .
وبلاگ ها متروکه شدن . تموم شدن و کم کم دارن میمیرن .
خب به لطف گوگل ٬ گودر هم خاصیت های اجتماعیش رو از دست داد. به نظرم صرفا باعث شد انگیزه نوشتن برای خیلی ها از بین بره. بعید میدونم کسی تصمیم بگیره بره وبلاگ بزنه و حرفهایی که تو گودر مینوشت رو تو وبلاگ بنویسه !