وبنوشتهای مهرداد رجبی درباره فناوری و روزمرههای گیکی!
انگار بازم لطف جناب گوگل شامل حال من شده! Rank پاپیون شده 5 یعنی به عبارتی 4 تا دیگه با یاهو فاصله دارم 😀 می گیرمش بالاخره 😉
واقعا گل گفته حرفاش رو باید با طلا نوشت
من که واقعا این افسردگی رو در خودم احساس می کنم، بیشتر از یک ساله که دیگه خودم نیستم! بیشتر از یک ساله که من واقعی خودمو گم کردم، اینو کاملا میشه از مطالب وبلاگ فهمید
میدونی، از آخرین خبر خوشی که واقعا از ته دل خوشحالم کرد دقیقا 470 روز میگذره :))
بیخیال
اصلا خوشم نمیاد غم و غصه خودمو تو وبلاگ بنویسم چون با خودم میگم مردم به اندازه کافی خودشون مشکلات دارن دیگه دلیلی نداره که بیان از ناراحتی های منم با خبر بشن
به هر حال امیدوارم این غم و غصه یه روزی از دل هممون پر بکشه برای همیشه.
اگه تا حالا مترو داخل شهری تهران رو سوار شده باشید حتما دیدید که موقع سوار شدن مردم چه وحشی بازی از خودشون در میارن! چند روز پیش سوار مترو بودم تو یکی از ایستگاه ها یه آقایی که با فشار جمعیت وارد واگن شد با یه قیافه جالب برگشت گفت ما ایرانیا هیچ وقت آدم نمیشیم، امیدوار نباش !!!